Hoewel carnaval 2004 inmiddels alweer ver achter ons ligt, is het voor ons toch een geweldig jaar geweest. Het begon, zoals ieder jaar natuurlijk, allemaal met het idee. Doordat er in Groesbeek eigenlijk nauwelijks iets gebeurd was, bleek het niet makkelijk te zijn om met een goed idee te komen. Gelukkig herinnerde Fransen zich nog het incident met de botsautotent van Henk Saedt. Deze was namelijk in het najaar van 2003 bij een grote windvlaag praktisch met de grond gelijk gemaakt. Al snel kwam vervolgens de tekst: “Henk Saedt kreeg de wiend van veure” naar voren. Nadat het merendeel het hiermee eens was, konden we dan uiteindelijk net na de kermis aan de slag.

Zoals ieder jaar werd er begonnen met het maken van de aanbouw. Dit jaar hadden we besloten deze groter te maken zodat we meer ruimte zouden hebben om een nog grotere wagen te bouwen. De 2 e plaats van het vorige jaar proefde namelijk naar meer. Het idee was om voor op de wagen een grote tafelventilator te zetten welke door een hydrauliekmotor aangedreven ook daadwerkelijk rond zou draaien. Daarachter kwam dan de botsautotent en ook deze zou moeten kunnen bewegen, zodat het ook daadwerkelijk zou lijken dat de wind er onder sloeg. Doordat de tent kon bewegen reden ook de botsautootjes die in de tent zouden komen echt rond in de tent. Achterop de wagen zou tot slot dan nog Henk Saedt zelf moeten zitten met tussen zijn benen het zo bekende kassahokje. Vanuit dit kassahokje zouden dan ook alle bewegende delen bestuurd moeten kunnen worden.

De leukste anekdote van dit jaar werd wel die van de winkelwagentjes. Deze hadden we nodig voor het maken van de botsautootjes. De winkelwagentjes konden bij een niet nader te noemen supermarkt ’s nachts meegenomen worden. Op die manier hadden we vier gloednieuwe winkelwagentjes voor € 0,50! En oja als je ooit nog twijfelt over het kopen van een auto met veel bagageruimte, kies dan de Nissan Sunny Space (a.k.a. “het witte gevaar”). Hier passen maarliefst 3 winkelwagentjes in één keer in.

Zoals ieder jaar werd het ook dit jaar weer last-minute werk, met andere woorden; de zaterdagavond voor de optocht van zondag nog druk aan het bouwen. Gelukkig was de wagen uiteindelijk toch nog op tijd af. (Zou het ooit lukken om een betere planning te maken?).

Zondagochtend was het dan eindelijk zover, het GROTE moment, daar waar we al die maanden voor gebouwd hadden: de optocht van het Keulen van Gelderland!

’s Ochtends kwam Henk Saedt zelf even polshoogte nemen om te kijken hoe het eindresultaat geworden was. Hij was letterlijk met stomheid geslagen toen hij zag hoe veel onze botsautotent leek op de originele tent. Hij zei vervolgens: “Ik had verwacht dat het mooi zou worden, maar zó mooi dat had ik nooit verwacht!” voor ons kon de wagen nu dus al niet meer stuk en we waren zelf dan ook terecht erg tevreden over het eindresultaat. Zoals ieder jaar gingen we voor het eerst de weg op richting de Oude Molen om even lekker een hapje te eten. Even snel het aggregaat aantrekken zodat we onderweg wat (zeg maar gerust 1000 Watt) muziek hebben. Trekken en trekken en trekken en … Hé hij doet het niet! “Je moet ook harder trekken!” roept de Kreber. En … Hopla, alleen nog maar een stuk touw in z’n handen. Met andere woorden aggregaat naar de klote! En dat slechts enkele uren voor de optocht! (Volgend jaar van te voren even het oliepijl checken jongens!) Uiteindelijk na van alles geprobeerd te hebben toch maar naar de Oude Molen gereden en wat wil het toeval… daar staat Jan de Valk van Omroep Groesbeek. Deze begint VdB meteen te interviewen over het idee en de omvang van de wagen, allemaal live op de radio. Nadat het interview afgelopen was kwam de Mulder met het idee om op de radio een oproep te doen voor een aggregaat, anders konden we namelijk de bewegende delen niet aansturen. Vervolgens werden we overladen met aggregaten! Als we hadden gewild hadden we heel Groesbeek van stroom kunnen voorzien. Nu konden we dus eindelijk naar het Kruus. Zonder kleerscheuren zouden we daar uiteindelijk ook niet komen, want dankzij onze superboer en superchauffeur D. Lengfieldt was op de Nieuweweg het voorbord al (gelukkig niet zichtbaar) door midden gebroken. Al was dat volgens hem, weer eens een keer, niet zijn schuld.

De optocht was nog groter, langer en mooier dan de afgelopen jaren. Het aantal praalwagen wat meedeed lag rond de 60. Nog nooit deden er zoveel mensen mee. TV Gelderland was wederom aanwezig om een uitgebreide reportage te maken. Tijdens de optocht werkte alles perfect en zonder haperingen en voordat we het wisten stonden we ons alweer te bezatten in de Hoeve. Daar moesten we vele lange, maar gezellige, uren wachten op de uitslag. Uiteindelijk was het dan zover: 5 e nee, 4 e nee, 3 e nee, 2 e nee… Spannend… 1 e,1 e,1 e! We zijn gewoon eerste geworden in de grootste optocht van Nederland! Het is echt onbeschrijfelijk om uit te leggen hoe het voelt om die grote wisselbeker in je handen te mogen houden en te weten dat je hem ook een jaar lang houden mag. Maar dat was nog niet alles. Omroep Groesbeek had dit jaar voor het eerst een publieksprijs in het leven geroepen. Nu konden de mensen die langs de kant van de weg stonden middels de telefoon en internet stemmen op hun favoriet. Doordat er het meest op onze wagen werd gestemd, viel ook deze prijs ons ten deel en mochten we ons de winnaar noemen van de 1 e Omroep Groesbeek publieksprijs.

’s Maandags ging het zoals altijd richting Beek, maar niet voordat we eerst weer gingen ontbijten bij de Oude Molen. Nadat het ons daar heerlijk had mogen smaken trokken we met verschillende andere groepen uit Groesbeek richting de Rosenmontag-optocht van Beek. Dit was ook weer als vanouds gezellig met vooral erg veel alcohol en kleine Flügeltjes aan boord. Met name Sokkie had daar zoveel van op dat hij dacht zelf ook Flügeltjes te hebben gekregen. Helaas vielen we in Beek niet in de prijzen, maar dat mocht de pret niet drukken.

Op dinsdag trekken we traditiegetrouw mee in de optocht van de Breedeweg. Ondanks dat dit altijd een redelijk kleine optocht is, is het er wel altijd gezellig. Het merendeel van onze groep is echter vaak nog zo brak van het gezuup van de vorige dagen, dat ze de optocht niet half meekrijgen. Desondanks vielen we ook in de Breedeweg dit jaar in de prijzen en ook hier was het weer de eerste prijs!

Uiteindelijk bouw je natuurlijk met het idee om aan zoveel mogelijk optochten mee te doen en dat kwam dit jaar wel erg goed uit, want er was er nog één bij gekomen. Voor de eerste keer werd er in Groesbeek een verlichte halfvasten optocht georganiseerd. Dat betekende dus dat we na de gewone optochten nog vier weken aan de slag moesten om de wagen zo aan te kleden dat deze ook

’s avonds zichtbaar zou zijn. Onze botsautotent was van binnen al verlicht en daar kwamen nu aan de buitenkant de originele verlichting van de botsautotent van Henk Saedt nog bij. Daarnaast werd ook menig meter lichtslang aan de wagen vastgemaakt en kregen de botsauto’s voor- en achterlichten. Hierdoor werd het een heel verlicht geheel. Ook al deze inspanningen bleken niet voor niets te zijn, want wederom vielen we in de prijzen! Bij de praalwagens mochten wij het podium opkomen om de 2 e prijs in ontvangst te nemen.

Het was kortom een erg succesvol jaar met twee 1 e prijzen, een publieksprijs en een tweede prijs. Het zal een prestatie zijn die moeilijk te verbeteren, laat staan te evenaren zal zijn!

Ps. Mocht dit wel gebeuren is het wel een bloemetje waard 😉