Op 27-01-2001 (verjaardag van Daan ( alias Meppie) ) gaan we beslissen wat we nu eigenlijk willen, omdat we “space” pakken hebben moet het dus wel iets met de ruimte te maken hebben. Iedereen zit, zoals gewoonlijk, weer door elkaar heen te schreeuwen. De ene na de andere komt met fantastische ideeen. De meeste hebben het idee om een grote Ufo te maken. Ons idee is geboren!!. Enkele zeer enthousiaste leden (Stefan en Mark) beginnen meteen met enkele schetsen over “onze” Ufo. Ook de rest van de groep kijkt aandachtig mee en onze alles- kunner (Daan) weet wel hoe hij het moet maken.

………..

Zonder het eigenlijk zelf te beseffen zijn we op 28-01-2001 begonnen met het bouwen van onze eerste “wagen”. Wat eerst begon met een geintje is nu dus werkelijkheid geworden. Op deze eerste dag beginnen een man of 4 met het opruimen van een schuur, zodat we daarna met ons hele “trupke” aan de slag kunnen. Het leek ons een goed plan om ook de schuur zoveel mogelijk water- en wind dicht te maken, zodat we bij weer en geen wind konden bouwen. Met het opruimen van de schuur wordt ons al meteen duidelijk dat dit wel eens een paar zware weken kunnen worden met hard werken en (natuurlijk) veel bier. Wij hebben nu nog 29 dagen om van een zeer verouderde aanhangwagen een “space” wagen te bouwen. Tijdens het bouwen moeten we er rekening mee houden dat de wagen niet te zwaar wordt, want we moet hem immers “zeven” heuvelen over douwen.

………..

Het eerste waarmee wij mee begonnen was de aanhangwagen, waarop we gingen bouwen, naar binnen te douwen. Toen wij hem eindelijk binnen hadden staan pakten wij onze schetsen en gingen aan de slag. Het werd ons al gauw duidelijk dat zoals op de schetsen stond niet haalbaar was. We konden “onze” Ufo niet helemaal rond maken vanwege ruimte gebrek. Na een paar uur knutselen en discusseren was een klein deel van het frame al te zien. Tegen een uur of 22.30 stopten wij met bouwen en gingen een pilsje drinken bij de Fam. Langeveldt. Bij deze familie, met Oda als gastvrouw, zijn wij in goede handen zo blijkt al wel na een half uur. De ene na de andere bitterbal wordt door Oda naar binnen gebracht, maar gelukkig hebben wij Stefan die Oda verteldt dat het echt niet hoeft. Na enkele pilsjes wordt al duidelijk wie van de groep (inmiddels omgedoopt tot C.V. En Moi Iets) de voorzitter zou worden, namalijk de gene wie toen nog het verstandigste (dacht te) praatte: Mark (alias Zuuvel El).

………..

De dagen slinken en we zien het “kruus” al naderen. Ook onze wagen heeft inmiddels de vorm aangenomen van een ware Ufo. Iedereen is hard bezig geweest om er het beste van te maken. Bij het bouwen komen de capaciteiten van iedereen goed van pas, maar één ding is ons wel duidelijk geworden, iedereen kan goed met de handen werken. De een kan goed timmeren terwijl de ander beter is in het openen van het bier. Maar met het “kruus” in zicht moesten we hard door werken om de wagen op tijd af te krijgen.

………..

Het frame was klaar en het kippengaas kon aangerukt worden. Nou aangerukt, eerder afgerukt. Bij Stijn in de tuin stond (stond, want het staat er inmiddels niet meer) nog wel een paar meter kippengaas (40 mtr.). Die wij als we dat wilden wel konden afknippen. Zo ging de ene helft van de groep naar Stijn en de andere helft bleef in de schuur om nog verder aan de wagen te werken. Toen bij Stijn het gaas uit de tuin verdwenen was gingen ze (nat geregent en al) terug naar de schuur. Meteen werd er begonnen met het vastmaken van het kippengaas. Bovenop het kippengaas deden we later nog groen tuin- gaas. Nadat het frame sterkt genoeg was, konden we beginnen met het papier-maché er op te plakken, iets wat later nog een hele klus zou blijken. Met plakkerige handen en het behangplaksel in onze haren, waren we blij dat we de eerste laag erop hadden zitten. Omdat papier-maché alleen maar droogt als er voldoende warme lucht is, werd er door Daan even een kacheltje geregeld. Wat wij echter nog niet wisten was dat wij nog minstens drie lagen nodig hadden voordat onze Ufo voldoende sterkte had. Ons voordeel was dat de wagen redelijk snel droogde. Wij konden dus snel beginnen met het schilderen van onze wagen.

………..

Het schilderen van onze wagen. We hebben nu nog ongeveer 10 dagen te gaan, dus enige haast is misschien niet overbodig. Eerst doen wij een soort grondverf op onze wagen waarna wij hem enkele keren (hoe kan het ook anders) zilver schilderen. Sommige van ons hadden tijdens dit schilderen meer verf op de jas aangebracht dan op de wagen (volgens Bert waren sommige bedrijven hier niet zo blij mee). Toen wij de wagen helemaal geschilderd hadden konden we met de afwerking gaan beginnen. De afwerking bestond uit: het maken van het tekst-bord voor boven de wagen, een duw-, trek-, en stuurmechanisme, een rookmachine, een alarm en een aggregaat. Dus genoeg te doen nog. Gelukkig konden we hierbij constant rekenen op de deskundige hulp van Thé Langeveldt (de vader van…).

………..

Toen de optocht steeds meer begon te naderen en onze Ufo steeds verder af begon te raken, werd ook de interesse van onze “verwekkers” steeds groter. Uiteraard lieten wij ze niet zomaar naar ons meesterwerk kijken. Als toegangsprijs moest dan ook, hoe kan het anders, een (het liefst koud) kratje bier meegenomen worden. Op die manier wisten wij de voorraad voor de carnaval aardig uit te breiden.

………..

De laatste dag voor de grote optocht van het “Keulen van Gelderland”. Alle puntjes moeten vandaag op de spreekwoordelijke “i” gezet worden. En juist nu op het allerlaatste moment komen er verschillende leden met de meest prachtige ideeën om de wagen nog meer het “ruumte” gevoel te geven. De meest mooie teksten kwamen boven drijven: kruup-ruumte, loai-ruumte, ruumte-moat, pas-ruumte, ruumte-skip, ruumte-voart en stilte-ruumte. Zonde om daar niets mee te doen dachten wij zo en dus werden deze ideeën dan ook stuk voor stuk uitgewerkt. De carnaval kon beginnen!!

………..

De dag van de waarheid

Na al die tijd van bouwen was dan nu eindelijk de tijd gekomen om met trots onze Ufo aan het publiek langs de kant van de weg te laten zien. Ons doel was bereikt: meedoen aan de belangrijkste optocht in de wijde omgeving; de optocht van het “Keulen van Gelderland”. ’s Morgensvroeg moesten we verzamelen op de boerderij van de Fam. Langeveldt aan de Derdebaan. Daar had onze gastvrouw Oda een overheerlijk maaltijd voor ons bereid. Uiteraard was deze maaltijd uitermate geschikt als ondergrond voor de nodige biertjes, die we later die dag zouden gaan nuttigen. Nadat iedereen genoeg gegeten had, kon begonnen worden met het schminken van de eerste “marsmannetjes”. Meike, Inge en Ineke deden dit met grote zorgvuldigheid, maar dit zorgde toch voor de nodige hilariteit; vooral de glitters voor in de haren (waarvan er uiteindelijk meer op de grond lagen, dan daar waar ze bedoelt waren). Sommige moesten nog een laatste hand leggen aan het zilver spuiten van hun schoenen en weer andere waren druk bezig om al de alcoholische drank in de Ufo te laden (zeer belangrijk overigens!!). Toen was het dan eindelijk zover: we konden naar het “Kruus” vertrekken.

…………

Eenmaal bij het “Kruus” aangekomen, was het al mooi druk en veel erger nog, ook heel erg koud. Terwijl we stonden te wachten, om met startnummer 112 (het alarm-nummer, kon het nog toepasselijker??) als één van de laatste te vertrekken, begon het zelfs regelmatig te sneeuwen. Het enige voordeel als je zo ver achteraan staat, is dat je iedereen mooi voorbij kunt zien trekken, maar daarmee is dan ook wel alles gezegd… want het was namelijk koud, koud en nog eens koud! Dus wat deden we om het warm te krijgen? Juist, we nuttigde een beetje (veel) alcohol, dat werkte werkelijk fantastisch. Het enige nadeel was wel dat niet iedereen even fris aan de optocht begon, maar ja, we hadden het in ieder geval niet meer zo verschrikkelijk koud. De optocht zelf was wel een hele ervaring. Het publiek langs de kant liet zich, ondanks het slechte weer, echt van z’n beste kant zien. Iedereen deed gezellig mee en de meeste waren zelf ook lekker “ien den ollie”. Vooral de vele bekenden langs de route begroette ons keer op keer weer met ontzettend veel enthousiasme en met nog meer alcohol. Hoe verder de optocht, hoe minder we ons nog weten te herinneren (hoe zou het toch komen). Uiteindelijk kwamen we dan toch bij het eindpunt: “de Hoeve”. Voor sommige kwam het te laat, voor andere net op tijd en weer andere begonnen hier pas echt! Eénmaal binnen werd er eerst geld gelapt en werden munten gehaald om een biertje te drinken op de goede afloop van de optocht.

…………

Toen was het grote moment daar en werd er begonnen met de prijsuitreiking. Tot onze grote verbazing werden ook wij genoemd: We mochten de tweede aanmoedigingsprijs in ontvangst nemen!! Hadden we toch niet voor niks al die tijd al onze vrije tijd, bloed, zweet en tranen in onze geweldige Ufo gestoken. Deze onverwachte prijs was het begin van een schitterende carnaval die eigenlijk van te voren al niet meer kapot kon… In onze ogen was er een schitterende nieuwe C.V. bijgekomen, ééntje waar ze de komende jaren nog veel meer van zullen horen!